Hearthstone

Kobolds & Catacombs - นิทานจิ้งจอก ตอนที่ 3

Kobolds & Catacombs - นิทานจิ้งจอก ตอนที่ 3

กวีกรีดนิ้วไปตามสายเครื่องดนตรีด้วยท่วงทำนองที่ชวนให้ขนลุก เหล่าแขกในโรงเตี๊ยมเมื่อได้ยินเสียงบรรเลงเพลงของผู้เล่านิทานต่างก็ดีใจเพราะรู้ว่าขณะนี้เขาเสร็จสิ้นจากการพักแล้ว สายตาทุกคู่หันมาจับจ้องให้ความสนใจกับกวี ในขณะที่เสียงดนตรีก็ดังก้องไปทั่ว

“เอาล่ะ ตามที่ข้าได้กล่าวไว้ หมอกจากเบื้องล่างของหุบเหวทำให้มองเห็นไม่ชัดเจนว่าปากเหวอยู่ห่างจากแม่น้ำเพียงใด แน่นอนว่าร่วงลงมาไกลพอดู แต่ก็ไม่ถึงตาย มารินร่วงลงสู่ใต้น้ำเย็นเฉียบ และถูกพัดพาไปตามกระแสน้ำ เนื้อตัวเปียกชุ่มโชกจนแทบจะถึงกระดูก เขามีโอกาสพุ่งขึ้นมาหายใจเหนือน้ำบ้างตามที่แม่น้ำจะเมตตา ในขณะที่มันก็พัดพาเขาผ่านถ้ำและห้องต่างๆ ลงลึกไปเรื่อยๆ ตามธรรมชาติของแม่น้ำ ลึกลงไปในสุสานใต้ดิน จนกระทั่งแม่น้ำใช้พลังจนหมดและเริ่มอ่อนแรง ในที่สุดระดับน้ำก็ตื้นพอที่พระเอกของเราจะลากตัวเองขึ้นสู่ฝั่งได้ . .”

KACdivider_02_HS_EK_600x145.png

MUSH-ROOM_inblog_EK_600x274.png

กระแสน้ำลึกเชี่ยวกรากเป็นผู้นำเที่ยวที่แย่เหลือเกิน และมารินก็ให้เวลากับตัวเองในการสำรอกเอาน้ำที่เผลอกลืนเข้าไปออกมาพลางพักหายใจ เขาประเมินความเสียหาย (เสียศักดิ์ศรีพอสมควร ปูดตรงนั้นตรงนี้ ช้ำนิดหน่อย ) และมองรอบพื้นที่

HS12-173_InBlog_EK_300x383.pngแม่น้ำสายนี้ได้พัดเขามาที่ “ชายฝั่ง” ของถ้ำที่เต็มไปด้วยเห็ดสีน้ำเงินและสีม่วง และเห็ดเหล่านั้นก็ทำให้อากาศในนี้ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นแสบร้อน เขาเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับสถานที่เช่นนี้ ป่าเห็ดเรืองแสงที่มีคุณสมบัติประหลาดเป็นส่วนหนึ่งของถ้ำใต้ดิน แต่เขาไม่ค่อยมีโอกาสสำรวจนัก มีข่าวลือว่าอิกซ์ลิด เจ้าแห่งเห็ด ปรากฏตัวอยู่ในสถานที่เช่นนี้ และมารินคิดว่าแค่เรื่องนี้ก็เป็นเหตุผลที่ดีที่จะหลีกเลี่ยงป่าเห็ดแล้ว

HS12-111_InBlog_EK_300x383.pngเห็ดดอกหนึ่งถอนรากตัวเองออกมาแล้วเดินเตาะแตะมายังมาริน มันเกือบจะน่ารักแล้ว แต่มารินไม่ได้รอดชีวิตมาได้ตลอดเพียงเพราะเชื่อมั่นในรูปลักษณ์ภายนอกของสิ่งต่างๆ มารินรักษาระยะห่างและพยายามไล่มันกลับไป

“ข้าว่าเจ้าคงมีเรื่องอย่างอื่นที่ต้องทำนะ แบบว่าเรื่องเกี่ยวกับเห็ดที่สำคัญสุดๆ น่ะ ไปทางนั้นสิ” มารินพูดด้วยเสียงนุ่มนวล หวังจะให้เจ้าสิ่งมีชีวิตตัวเล็กหันเหไปทางอื่น

เห็ดหันมองเขาในขณะที่เขาพูด พลางเอียงคออย่างสงสัย มันหยุดนิ่งเพียงครู่เดียว แล้วก็แผดเสียงกรีดร้องที่แทบทำให้หูดับกะโหลกระเบิด มารินถอยเซออกมา หน้าของเขาบิดเบี้ยวในขณะที่เขาพยายามปิดหู

เสียงก้องระดับนี้จะต้องเรียกร้องความสนใจสิ่งอื่นแบบที่เขาไม่ต้องการอย่างแน่นอน! มือของมารินยังคงปิดหูอยู่ และเขาก็หนีไปยังถ้ำใกล้เคียงพร้อมกับเสียงสะท้อนแหลมแสบหูที่ดังตามมา

ในที่สุด เสียงนั้นก็เงียบลง และความเงียบสงบแสนสุขก็กลับมาอีกครั้ง มารินคิดในใจว่าเสียงนั้นคงจะไม่ได้เรียกแขกรายอื่นๆ มาด้วยนะ

HS12-147_InBlog_EK_300x383.png “สวัสดี สหายถ้ำตัวใหญ่!” มีเสียงเรียกเขามาจากทางถ้ำด้านหลัง

เขาคิดผิด

ทุกครั้งที่มารินก้าวเท้าลงสู่ใต้ดิน เขาเตรียมพร้อมพบกับสิ่งที่สร้างความประหลาดใจตลอด แต่บางครั้งถ้ำใต้ดินแห่งนี้ก็ทำให้เขาตกตะลึงอย่างไม่ทันตั้งตัว และครั้งนี้ เขาพบกับโคโบลด์ที่เดินกร่างมาจากโถงถ้ำมาทางเขา ในมือของมันแกว่งดาบ มันแต่งตัวด้วยชุดของกัปตันเรือตั้งแต่หัวจรดเท้า มือข้างหนึ่งของโคโบลด์เป็นหัวจอบขุดแร่แทนที่จะเป็นตะขอแบบทั่วไป หมวกกัปตันของมันมีเทียนติดหลายเล่ม และยังมีเทียนอีกบางเล่มผูกติดอยู่กับหนวดข้างแก้มของมัน เชือกเทียนเผาไหม้ส่องสว่าง

มารินย่อตัวเตรียมต่อสู้ในขณะที่โคโบลด์ในชุดประหลาดกำลังเข้ามาใกล้ โคโบลด์สำรวจดูมารินด้วยสีหน้ายินดีบนหน้าหนูของมันและเก็บดาบกลับเข้าฝัก “อ๊ะ หนวดข้ากระตุก! สหาย เจ้าเป็นโจรสลัดเหมือนกันนี่นา!”

HS12-215_InBlog_EK_300x383.pngมารินไม่เข้าใจเอาเสียเลย เหมือนจะมีบางสิ่งที่ทำให้คนแปลกหน้าเข้าใจว่าเขาเป็นโจรสลัดไปเสียทุกครั้ง ชั่วชีวิตของมารินไม่เคยขึ้นเรือลำใหญ่กว่าเรือพายเล็กๆ เลย แต่บางทีการเนียนตอบรับไปอาจมีประโยชน์ก็เป็นได้ พวกโคโบลด์คงชำนาญเส้นทางในนี้ และเขาอาจจะมีโอกาสขโมยของจำเป็นมาแทนของที่น้ำพัดไปได้

“ใช่ เอ่อ ช่าย ข้านี่แหละโจรสลัด กราบเรือซ้าย กราบเรือขวา! โย๊ะโฮ่ ดาดฟ้า เหล้ารัม อะไรเทือกนี้ไง”

โคโบลด์โจรสลัดหรี่ตาและพยักหน้าราวกับว่ามันกำลังประเมินความฉลาดในคำพูดของมาริน แล้วมันก็ยิ้มกว้างเห็นฟัน “ข้า กัปตันแคนเดิลเบียร์ด ยินดีต้อนรับเข้ากลุ่ม!”

HS12-092_InBlog_EK_300x383.pngแคนเดิลเบียร์ดใช้มือจอบกวักเรียกกลุ่มโคโบลด์ชุดประหลาดคละๆ กัน พวกมันยืนข้างหลังหัวหน้า พวกมันดูไม่เหมือนโจรสลัดแม้แต่นิดเดียว แต่แคนเดิลเบียร์ดก็ดูจะไม่รู้สึกอะไร

“กลับเรือได้แล้ว เจ้าพวกโจรสลัด! ระวังหนอนม่วงในถ้ำ ไปยังเรือของเรา!”

ทีม “โจรสลัด” ได้เดินทางจากป่าเห็ดผ่านห้องโถง ถ้ำหินธรรมชาติ และอุโมงค์เหมืองที่ใช้ไม้ค้ำยัน แคนเดิลเบียร์ดพูดศัพท์เดินเรือที่ฟังไม่รู้เรื่องให้มารินฟังตลอดทาง มารินเข้าใจชัดเจนว่าแคนเดิลเบียร์ดรู้เกี่ยวกับโจรสลัดจริงๆ น้อยกว่ามารินเสียอีก ซึ่งก็ทำให้มารินสงสัยว่าพวกโคโบลด์ไปรับเอาเรื่องราวเกี่ยวกับโจรสลัดมาจากไหน แต่ไม่นาน คำตอบของคำถามในหัวของเขาก็ปรากฏชัดเจน

HS12-128_InBlog_EK_300x383.pngพวกเขาเข้าถ้ำมือขุดที่มีอุโมงค์เหมืองทั่วผนัง ซากเรือโจรสลัดกินพื้นที่แทบทั้งหมดในนั้น มันเอียงพิงอยู่กับผนังถ้ำ มีเทียนที่กำลังติดไฟเป็นชุดอยู่บนรางเรือและเสากระโดง และหน้าต่างของห้องกัปตันมีแสงส่องสว่างจากภายใน ผ้าใบเรือผุพังและธงดำที่แมลงกัดกิน (แน่นอนว่าบนนั้นมีภาพเทียนและกระดูกไขว้) สั่นไหวด้วยแรงลมสม่ำเสมอจากอุโมงค์เหมือง มารินไม่รู้ว่าจะเริ่มเดาจากตรงไหน ว่าทำไมเรือโจรสลัดถึงมาอยู่ที่นี่ ทั้งๆ ที่อยู่ใต้ดินและห่างจากมหาสมุทรหลายกิโลเมตร

HS12-148_InBlog_EK_362x372.png

แคนเดิลเบียร์ดพาพวกเขาไปยังห้องพักของกัปตัน ความอลังการในอดีตเหลือรอดจากกาลเวลาเพียงนิดเดียว แต่สิ่งที่ไม่น่าแปลกใจคือจำนวนเทียนที่อยู่ทั่วห้อง แผนที่ที่ตรึงอยู่กับกำแพงสะดุดตามารินทันที แผนที่นี้มีภาพวาดมังกรตัวใหญ่อยู่ตรงกลาง และมารินก็เคยเห็นแผนที่ที่คล้ายกันมาก่อน และแผนที่แผ่นนั้นระบุเส้นทางไปยังรังของมังกรโบราณ เวลาสตราสซ์ มังกรที่ทรงพลังที่สุดและหัวรั้นที่สุดในสุสานใต้ดิน

InBlog_HS_Board_LW_600x355.png

 แคนเดิลเบียร์ดชี้ดาบของเขาไปที่รูปภาพของมังกรกลางแผนที่

“เจ้ามาร่วมกลุ่มเราได้พอดีมาก!” แคนเดิลเบียร์ดประกาศ ดวงตาของเขาฉายแววบ้าคลั่ง “เราจะบุกปล้นสมบัติของมังกร!”

“. . . .แล้วเราก็ต้องการเหยื่อล่อพอดี!”

KACdivider_01.png

“มารินผู้น่าสงสาร หนีเสือปะจระเข้จริงๆ” กวีรำพึง “และแย่ยิ่งกว่าสำนวนเสียอีก เพราะเขากำลังจะหนีโกเล็มไปปะมังกรโบราณ เวลาสตราสซ์ แต่พวกเจ้าไม่ต้องกังวลไป พวกเราจะได้รู้ชะตากรรมของมารินและภารกิจของเขาได้ในอีกไม่ช้า!” เหล่าแขกส่งเสียงยินดี ต่างกระแทกแก้วกับโต๊ะและกระทืบเท้าบนพื้น

กวีชำเลืองไปดูหม้อใส่ทิปแล้วคอตกเล็กน้อย “แต่ไม่ไวขนาดนั้น ขอไปดื่มแก้คอแห้งก่อน!”

พบกับบทสรุปในตอนที่ 4!

บทความถัดไป

ข่าวสารโดดเด่น