Rastakhan’s Rumble: ผู้ท้าชิงคนใหม่ปรากฏกาย – ตอนที่ 1

ริคคาร์หยุดเดินบนเส้นทางปูหินเพื่อแหงนดูกูรูบาชิอารีน่าอันเลืองชื่อ ปล่อยให้ฝูงชนเดินผ่านเขาไปราวกับสายน้ำที่ไหลรินไปสู่ประตูทางเข้า เขาใฝ่ฝันที่จะได้มาเยือนอารีน่าตั้งแต่เขายังเป็นโทรลล์ตัวเล็กๆ และหวังที่จะได้เข้าร่วมการต่อสู้ในศึกตะลุมบอนในตำนาน! เขาพักเพื่อดื่มด่ำบรรยากาศในฝันของเขา ความตื่นเต้นลอยล่องมากับสายลม เสียงคำรามของผู้ชมดังกึกก้องเป็นระลอกราวกับเป็นมหาสมุทรของแฟนๆ การต่อสู้ ใบหน้าที่บูดบึ้งและเจ็บปวดของผู้ที่โชคร้ายจนต้องยอมซื้อตั๋วผีในราคาขูดรีด ไม่มีอะไรเหมือนกับศึกตะลุมบอนของราชาราสตาคานอีกแล้ว!

ริคคาร์ทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับการเตรียมตัวเพื่อช่วงเวลานี้ (และไม่ต้องห่วงเรื่องตั๋ว เขาซื้อล่วงหน้าไปแล้วตั้งแต่สองปีก่อน เขาไม่โง่หรอก) ตอนที่จัดศึกตะลุมบอนครั้งล่าสุด ริคคาร์ยังเด็กพอที่จะนั่งดูการต่อสู้บนไหล่ของพ่อได้ เขาตะโกนพร้อมกับฝูงคนในขณะที่ไฮพรีสต์ธีคัลล้มทีมฉลามแล้วคว้าชัยชนะให้กับทีมเสือในรอบชิงชนะเลิศมาได้ และทันใดนั้นเอง เขาก็มีเป้าหมายใหม่ในชีวิต เขาใฝ่ฝันว่าสักวันเขาจะเป็นผู้ที่ยืนอยู่ในอารีน่า และผู้ชมก็จะตะโกนโห่ร้องชื่อของเขาจนดังก้อง!

ในขณะที่เขาต่อแถวเพื่อเข้าอารีน่า เขาก็สะดุดตากับใบประกาศทีมที่แปะอยู่บนกำแพง ใบประกาศเหล่านี้ช่างดูใหม่และสะอาด แตกต่างจากใบประกาศซีดๆ ที่เขาพับเก็บสะสมไว้ที่บ้านเหลือเกิน

ทีมเสือ! นั่นแหละทีมที่น่าสนใจ! ริคคาร์พอจะจินตนาการภาพออก หากเขาได้ร่วมทีมนี้ เขาก็จะได้ต่อสู้เพื่อความพึงพอใจของเชอร์วาลลาห์ในชุดต่อสู้เลี่ยมทอง เขาพร้อมสู้อยู่แล้ว เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง เพราะเขาฝึกฝนทักษะการต่อสู้มาตลอดชีวิต หัวใจของเขาสูบฉีดความเร้าใจของการต่อสู้ไปทั่วร่าง. . . ทั้งยังมีนัยน์ตาเสือ. . . ปีกค้างคาว. . . และชิ้นส่วนของสัตว์ชนิดอื่นๆ เผื่อเอาไว้ด้วย บอกแล้ว ริคคาร์พร้อมสู้

สิ่งหนึ่งที่คุณพอจะพูดถึงทีมค้างคาวของไฮรีคได้ คือการสามารถในการทำสิ่งที่ต้องการให้สำเร็จ และกรีดร้อง และทำทุกวิถีทางเพื่อชัยชนะ ถึงจะดูแย่ แต่ริคคาร์ก็ต้องยอมรับว่าทีมนี้มีความมุ่งมั่นจริงๆ

แต่จะเลือกทีมค้างคาวไปทำไม ในเมื่อคุณเลือกทีมแรดได้ ไม่ต้องวางยุทธวิธีอะไรให้ยุ่งยาก เจอปัญหาเหรอ ทุบปัญหาสิ! ไม่มีปัญหาเหรอ ก็ทุบมันอยู่ดี! แถมใครๆ ก็ชื่นชอบวอร์มาสเตอร์วูนอีกด้วย วูนไม่ได้จัดปาร์ตี้ระดับตำนานเพียงอย่างเดียว แต่ยังมีข่าวลือด้วยว่าเขามีเพื่อนอยู่ในระดับสูงๆ ภูเขาแบล็คร็อคมันก็สูงจริงอย่างที่ว่านั่นแหละ

ริคคาร์ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง หลังจากที่เขาใฝ่ฝันมากว่ายี่สิบปี ในที่สุดเขาก็ได้เป็นส่วนหนึ่งของฝูงชนที่เดินทางเข้ามาสู่กูรูบาชิอารีน่า หัวใจของเขามีเป้าหมายใหม่แล้ว เขาไม่ต้องการเป็นแค่ผู้ชมอีกต่อไป เขาจะมาสู้! ถ้าหาวิธีเข้าร่วมได้น่ะนะ. . . 

แต่เขาก็แค่ต้องการโอกาสพิสูจน์ตนเองให้คนอื่นเห็นเท่านั้นเอง!

แล้วถ้าเขาได้สู้ เขาจะร่วมทีมใด เขาจะสาบานตนต่อหน้าโลอาตนใด