Diablo II: Dotychczasowa historia

Pan Grozy powraca w Diablo II: Resurrected, a za nim kroczą tysiąclecia wydarzeń z wielu dzieł, książek i gier. Abyście mogli lepiej zrozumieć sytuację w Sanktuarium na początku waszej nowej przygody, przygotowaliśmy krótkie podsumowanie, które opisuje konflikt pomiędzy Królestwem Niebios a Płonącymi Piekłami oraz wynikłe z niego chaotyczne wydarzenia.

Zanim wyruszycie w swoją podróż w Diablo II: Resurrected, zapoznajcie się z historią serii Diablo. 

Odwieczny Konflikt

Od zarania dziejów siły światłości i cienia prowadziły niekończącą się wojnę zwaną Odwiecznym Konfliktem, tocząc bój o władzę nad całym stworzeniem. Po jednej stronie trwali aniołowie z Królestwa Niebios, wojownicy pod wodzą złożonej z archaniołów Rady Angiris, którzy wierzyli, że tylko absolutny porządek może rządzić światem. Po drugiej zaś czaili się demoniczni mieszkańcy Płonących Piekieł pod wodzą Najwyższych Złych, Diablo, Baala i Mefista, którzy dążyli do tego, by to ciemność i chaos były sednem wszechrzeczy.

Jednakże, pomimo długotrwałości i skali walk pomiędzy tymi frakcjami, żadna z nich nie mogła na długo zapanować nad drugą. Archanioł Inarius, wyczerpany niekończącym się konfliktem między Niebiosami i Piekłami, zapragnął stworzyć świat pełen spokoju, pozbawiony waśni, które tak długo pochłaniały oba królestwa. W tym celu połączył siły z diablicą Lilit, Córą Nienawiści, i zebrał zbuntowane anioły oraz demony sympatyzujące z jego sprawą, aby stworzyć śmiertelne królestwo Sanktuarium. Inarius wykorzystał Kamień Świata, potężny artefakt, o który od dawna walczyły obie frakcje, by ukryć nowy świat przed dociekliwymi spojrzeniami Niebios i Piekieł.

Zbuntowane anioły i demony z Sanktuarium zrodziły przodków ludzkości: nefalemów. Kiedy okazało się, że moc tych istot może przyćmić nawet potęgę ich protoplastów, niektórzy spośród aniołów i demonów zaczęli lękać się, że ta siła ściągnie na nich uwagę Królestwa Niebios i Płonących Piekieł. Kiedy Inarius oddalił się, by w samotności kontemplować to objawienie, Lilit, w obawie o bezpieczeństwo swych dzieci, rozpętała rzeź i wyrżnęła w pień każdego anioła i demona zamieszkującego Sanktuarium. Inarius był zmuszony wygnać ją do Pustki i zaczął manipulować Kamieniem Świata, by ograniczyć moc nefalemów. Każde pokolenie stawało się coraz słabsze, a długość ich życia malała z czasem, aż w końcu przekształcili się w rasę śmiertelników, którzy niewiele wiedzieli o swoich przodkach.

Wojna Grzechu

Przez pewien czas ludzkość wiodła spokojną egzystencję w Sanktuarium, ale jak wszystko, co dobre, nie trwało to długo. Władcy Płonących Piekieł odkryli ukryte przed nimi królestwo śmiertelników, rozpętując wielką Wojnę Grzechu. W konflikcie tym Inarius zmierzył się z siłami piekła, a każda strona próbowała w subtelny sposób zmusić i zmanipulować ludzi, by przeciągnąć ich na swoją stronę. Demony chciały wykorzystać śmiertelników z Sanktuarium jako broń w Odwiecznym Konflikcie, a Inarius pragnął utrzymać kontrolę nad stworzonym przez siebie doskonałym światem. 

Aby wpłynąć na ludzkość, Najwyżsi Źli z Płonących Piekieł założyli Świątynię Trójcy. Kult ten składał się z trzech odłamów, na których czele stały – w sekrecie przed śmiertelnikami – alter ego Najwyższych Złych: Mefis, Dialon i Bala. Trójca powoli i subtelnie przeciągała ludzkość na stronę grzechu, a szeregi kultu rosły w miarę upływu dziesięcioleci i niekontrolowanego wpływu Najwyższych Złych. Próbując zrównoważyć rosnącą potęgę Trójcy, Inarius przyjął postać „Proroka” i założył Katedrę Światłości, by nauczać doktryn Królestwa Niebios.

Impas pomiędzy światłością i mrokiem trwał w Sanktuarium tak samo, jak w niebie i piekle. Zarówno Trójca, jak i Katedra Światłości szerzyły swoje ewangelie na całym świecie i gromadziły rzesze wiernych, dopóki ich rywalizacji nie położył kres powrót pierwszej matki ludzkości: Lilit.

Lilit zrzuciła ograniczenia nałożone na Kamień Świata przez Inariusa, pozwalając nefalemom odzyskać dawne moce. Następnie zmanipulowała pewnego rolnika, Uldyzjana ul-Diomeda, by wykorzystał swoje zbudzone zdolności. Ten poprowadził nefalemów do buntu przeciwko Trójcy i Katedrze Światłości, jeszcze bardziej manipulując Kamieniem Świata, by wzmocnić inne nefalemskie moce i ściągnął uwagę Królestwa Niebios na Sanktuarium. Wybuchła trójstronna wojna, która zakończyła się dopiero wtedy, gdy Inarius ponownie wygnał Lilit do Pustki, a Uldyzjan pojął, że niekontrolowane, przebudzone moce nefalemów mogą sprowadzić zagładę na całe Sanktuarium. Poświęcił się, by ponownie stłumić moc Kamienia Świata i pozbawił nefalemów ich odzyskanych zdolności. 

Po poświęceniu Uldyzjana, Rada Angiris i Mefisto zebrali się, by zdecydować o losie Sanktuarium. Obie strony Wojny Grzechu doszły do ostatecznego porozumienia: w zamian za wieczne uwięzienie Inariusa i oddanie go w ręce Mefista w Płonących Piekłach, niebo i piekło powstrzymają się od ingerencji w sprawy Sanktuarium i pozwolą przyszłym pokoleniom ludzkości kroczyć ścieżkami światła lub ciemności z własnej, nieprzymuszonej woli. Następnie wymazali wspomnienia ludzkości o Wojnie Grzechu oraz o demonach i aniołach, które niegdyś kroczyły wśród nich, a wiedza o tych wydarzeniach zaginęła w mrokach historii.

Mroczne Wygnanie i horadrimowie

Pakt, który Mefisto zawarł z Radą Angiris, wywołał gniew czworga Pomniejszych Złych z Płonących Piekieł, którzy zaczęli kwestionować autorytet Najwyższych Złych, uznając, że ta trójka nie nadaje się do kontynuowania walki z Królestwem Niebios i zorganizowali bunt, który ogarnął całość Piekieł. Pomniejsi zwyciężyli i wygnali Najwyższych do świata śmiertelników. Mefisto, Diablo i Baal przetoczyli się przez Sanktuarium, pustosząc jego wschodnie ziemie przez dziesięciolecia i pozostawiając po sobie ogrom cierpienia i chaosu. Ich obecność została w końcu zauważona przez Tyraela, Archanioła Sprawiedliwości. Aby walczyć z Najwyższymi Złymi, Tyrael założył zakon horadrimów, potężnych magów, którzy poświęcili się niszczeniu demonicznych władców. Horadrimowie ścigali przeklętą Trójcę przez całe Sanktuarium, uzbrojeni w kamienie dusz. Stworzone z okruchów Kamienia Świata przez Tyraela, pozwalały one uwięzić Najwyższych Złych. 

Horadrimom udało się schwytać dwóch z trzech demonicznych władców i uwięzić ich w kamieniach dusz. Po długiej pogoni Jered Cain i towarzyszący mu horadrimowie pojmali ostatniego z trójki, Diablo, i ukryli jego kamień dusz pod katedrą w Tristram. Gdy nad krainą nie wisiało już zagrożenie ze strony Najwyższych Złych, a obowiązek powierzony im przez Tyraela został wypełniony, horadrimowie powoli odeszli w zapomnienie. Mieszkańcy Sanktuarium znów zaznali spokoju.

Mrok nad Tristram

Wiele lat później do Tristram przybył kochany przez swój lud monarcha o imieniu Leoryk i ustanowił je swoją siedzibą władzy. Nieświadom tego, że dawno temu pod katedrą ukryto kamień dusz, król Leoryk uległ z czasem wpływom potężnego Diablo. Doradca Leoryka, arcybiskup Lazarus, został zwabiony przez kamień dusz i emanującą z niego energię. Diablo zdeprawował kapłana i zmusił go do uwolnienia osłabionej duszy demona. Aby ponownie się zmaterializować, Diablo szukał śmiertelnego ciała, w którym mógłby pomieścić swą duszę. Próbował najpierw opętać Leoryka, lecz nie zdołał go w pełni zdominować, zmieniając w króla w ogarnięty obłędem i bezlitosny wrak człowieka.

Następnie Diablo zwrócił się ku synowi Leoryka, księciu Albrechtowi. Demon zmusił Lazarusa do wbicia kamienia dusz w czoło chłopca, dzięki czemu Pan grozy przejął kontrolę nad ciałem księcia. Doprowadzony do szaleństwa przez Diablo, Leoryk oskarżył mieszkańców Tristram o współudział w zniknięciu jego syna i rozpoczął egzekucje „winnych”. Rycerze Leoryka byli zmuszeni do zabicia swego króla, a Tristram straciło i władcę, i dziedzica, którzy mogliby przeprowadzić ich przez nadchodzącą ciemność.

Lazarus wykorzystał tę niepewność. Zjednoczył mieszkańców Tristram, by uratować księcia Albrechta, i zwabił ich do katakumb pod katedrą. Poddani zebrali się tłumnie, lecz kłamstwa Lazarusa doprowadziły ich jedynie do makabrycznej śmierci z rąk potwornego demona, Rzeźnika. Diablo, karmiony tymi ofiarami, rósł w potęgę. Zaczął przywoływać demony, by siać grozę w okolicy, i zbierał siły, by uwolnić swych braci, Baala i Mefista, z ich własnych więzień.

Z ciemności wyłonił się nieprawdopodobny bohater, jeden z wielu, którzy przybyli do Tristram, aby położyć kres pladze demonów. Zagłębił się on w labirynty pod katedrą, zabijając plugastwa i odkrywając nikczemny spisek Diablo, aż stanął twarzą w twarz z samym Najwyższym Złym. Bohaterowi udało się pokonać Diablo, lecz musiał umieścić kamień dusz we własnym czole, by ponownie powstrzymać Pana Grozy.

Powrót zła

Choć bohater zwyciężył nad Diablo, moc kamienia dusz przytłoczyła go. Sam również stał się wrakiem człowieka, jedynie naczyniem dla duszy Diablo – przyjął postać Mrocznego Wędrowca i rozpoczął wędrówkę na wschód.

W ten sposób, w następstwie owych katastrofalnych zdarzeń, rozpoczyna się historia nowego, skromnego bohatera: wasza historia. Jeśli nie brak wam odwagi, wyruszcie w podróż przez duszące mroki Sanktuarium, gdzie odkryjecie tajemnice Mrocznego Wędrowca i poznacie losy Najwyższych Złych... 

Pan Grozy powraca 23 września. Przeżyjcie epicką historię, która rozgrywa się w pięciu odrębnych aktach, rozpętajcie piekło jako jedna z siedmiu unikalnych klas postaci i walczcie z hordami piekielnych bestii i nieumarłych plugastw, aby odkryć losy Najwyższych Złych.

Zamówcie Diablo II: Resurrected już teraz w przedsprzedaży, aby otrzymać inspirowany Diablo II zestaw do transmogryfikacji „Dziedzictwo Arreat” dla barbarzyńcy do Diablo III i przygotujcie się na spotkanie z demonami nawiedzającymi Sanktuarium, gdy wrota piekieł otworzą się ponownie.

Więcej informacji na temat Diablo II: Resurrected znajdziecie na naszej stronie internetowej oraz oficjalnym profilu @Diablo na Twitterze.