Nowe opowiadanie: Operacja „Ślepy Diabeł”

Oddzielony od roju zergling musi zwalczyć swój instynkt, aby przechytrzyć wrogów, którzy go schwytali. Przeczytajcie poniższy fragment, a następnie pobierzcie Operację „Ślepy Diabeł” autorstwa Cassandry Clarke – trzecie i ostatnie z nowej serii opowiadań w świecie StarCraft II, którymi chcemy uczcić 10 urodziny gry.

Porusza się ostrożnie, pazury stukają o lśniącą podłogę. Powierzchnia jest zimna, gładka. Dziwna. Nie wydaje się żywa. Nie jest ani gąbczasta, ani ciepła jak tkanka lewiatana.

Chodzi w kółko, słuchając stukania. Jeśli stąpa wystarczająco szybko, stuknięcia wydają się mnożyć, jakby był tam, gdzie powinien – z Królową Ostrzy, w ośrodku nerwowym jej lewiatana. Czy jego kroki wydają takie same odgłosy jak jej? Zerg wie, że Królowa żyje. Czuje ją tam, gdzie powinien – słyszy ciągle jej szept głęboko w swoim umyśle, jak nieustanne zapewnienie, że nie jest sam, nawet gdy jest sam.

Inne zerglingi prześlizgują się za nim po ścianach tego dziwnego, okrągłego pomieszczenia, kręcąc się w kółko.

Zerg chodzi. Stuk, stuk, stuk. Ale poza jego krokami jest tylko pustka. Dziwna i martwa przestrzeń.

Inne zerglingi nadal podążają za nim i zerg czuje wściekłość, że został uwięziony tutaj z nimi, więc obraca się, warczy i szarżuje. Ale nie trafia w nie! Uderza w ścianę, która, tak jak podłoga, jest gładka i błyszcząca. Potrząsa łbem. Znowu warczy. Zergling ze ściany robi to samo, a zerg myśli, że chyba zranił tamtego, bo jednemu z jego rogów brakuje szpica.

Zerg skrobie pazurami o podłogę. Ten drugi, na ścianie, też.

Zerg przykuca. Podobnie robi zergling naprzeciwko.

Zbliża się do ściany. Czuje, że coś mu klika w głowie. Tak jak wtedy, gdy Królowa Ostrzy wydaje rozkaz, a zerg zaczyna działać – wie, co robić i dokąd się skierować. Coś go nachodzi. Zrozumienie.

Coś zrozumiał.

Ten zergling na ścianie – to on sam.

Pobierzcie Operację „Ślepy Diabeł” już teraz. A jeśli macie ochotę na więcej historii ze świata StarCraft II, zapoznajcie się ze starszymi opowiadaniami.